آیا عسل همیشه ایمن است؟
عسل می تواند حاوی مواد بالقوه سمی یا هاگ های کلستریدیوم بوتولینوم باشد.همچنین می تواند در افراد مستعد، باعث بروز حساسیت به گرده یا عسل شود. خوشبختانه، این قبیل مشکلات فوق العاده نادرند.
عسل های بالقوه سمی
اگر مواد بالقوه سمی (مانند گرانایوتوکسین و آلکا لوئیدهای پیرولیزیدینی، برخی آنتی بیوتیک های معیّن و برخی آفت کش های خاص) در عسل وجود داشته باشد، مقدار آنها معمولاً کمتر از آن است که مشکل ساز شود.
کلستریدیوم بوتولینوم
هاگ های باکتری کلستریدیوم بوتولینوم پس از بلعیدن و ورود به معده ی گرم، مرطوب، کم اکسیژن و کم اسیدِ کودک زیر یک سال، می تواند جوانه بزندو سم بوتولینوم تولید کند.این مسئله می تواند در عرض ۱۰ روز باعث بروز بوتولیسم شود، که علائم احتمالی آن عبارتند از:سرگیجه، تاری دید و فلج. از هر یکصد طفلی که به دلیل بوتولیسم ناشی از هر نوع ماده غذایی در بیمارستان بستری می شوند یک نفرشان فوت می کند.
از هر پنج مورد مسمومیت بوتولیسمی در اطفال، کمتر از یک مورد آن ناشی از مصرف عسل است.در واقع مسمومیت بوتولیسمی در نوزادان بزرگ تر از شش ماه، پدیده ای نادر است. همچنین دست کم در بریتانیا هیچ مورد شناخته شده ای از این بیماری به مصرف عسل نسبت داده نشده است.
عسل را معمولاً به کودکان بزگ تر می دهند. البته، در حال حاضر برای رعایت جانب احتیاط، بیشتر کارشناسان توصیه می کنند به اطفال زیر یک سال عسل ندهیم.